باغ بسیارزیبا در کوهستان منگشت رباط

                                                             به نام خدا

 سلام دوستان ازاین که به وبلاگ من سر زدید متشکرم

ز لابه لای کلمات دنیا
یکی نام تو را دوست می دارم
یکی واژه خوشبختی را 
هر دو مرا به خنده وا می دارند
هر دو مرا به گریه می اندازند

دنیا چقدر مضحک است وقتی 
از کلمات دم دستی حرف می زنم
و خنده آور تر وقتی از کلمات بزرگتر


عشق من!
این بار که از کنار من گذشتی
واژه ای تلخ بگو
تا با آن سیگاری روشن کنم
و دنیا را در دود
به پشت میز همان کافه همیشگی برگردانم
شاید داخل فنجان قهوه 
تصویر تازه ای پیدا کنیم

درخت بودی

سبز

ساکت

با پرنده هایی بر شاخسار

تنها یک غلط تایپی تو را دختر کرد

غالبا تنها هستم

و آرامش کلبه ام را

چشمه و کوهسار تکمیل می کند

سر می رسند

قمقمه هایشان را پر می کنم

و می گذارم ماه بخشی از صورتم را روشن کند

پای مسافران را می بینم

و حدس می زنم

که از کدام ناحیه آمده اند

در عصرهای این پارک

من هستم

و کودکی که هر روز فرا می رسد